இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதியில் போர்த்துகீசியர்கள் அதிகாரத்தை நிறுவருதல்

இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதியில் போர்த்துகீசியரின் அதிகாரத்தை உறுதிப்படுத்தும் செயல்பாட்டில் பல முக்கிய அம்சங்கள் உள்ளன.

1) தமது அரசாங்க ஆதரவைப் பெறுதல்.

2) போர் மற்றும் நாசகார செயல்களைப் பின்பற்றுவது

3) பிராந்திய மையங்களை அடையாளம் காணுதல் மற்றும் கையகப்படுத்துதல்.

4) நாடுகளில் நிலவும் அரசியல் குழப்பங்களை தமக்கு சாதகமாக மாற்றுவது. 

அரசாங்க ஆதரவைப் பெறுதல். - போர்த்துகீசியர்களின் நாடுகாண் பயணங்கள் ஆரம்பத்திலிருந்தே பரந்த ஆதரவைப் பெற்றுள்ளது. இளவரசர் மாலுமியின்  ஹென்றி  ஆட்சியில் இருந்து, அவர்களுக்கு இந்த அரச அனுகூலம் கிடைத்தது. மாலுமிகளைப் பயிற்றுவித்தல், தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்துதல், வலிமையான மற்றும் சக்திவாய்ந்த கடற்படைக் குழுக்கள் மற்றும் கப்பல்களைப் பயன்படுத்துதல் மற்றும் நாடுகாண் பயணிகளை ஊக்கப்படுத்துதல் போன்ற நடவடிக்கைகளிலிருந்து இது தெளிவாகிறது. இந்தியாவிற்கு தனது முதல் வருகையை முடித்துவிட்டு சொந்த நாட்டிற்கு திரும்பிய வாஸ்கோடகாமாவை போர்த்துக்கல் மன்னர் மானுவல் (මැනුවෙල් King Manuel I) இருபதாயிரம் நாணயங்களை பரிசாக அளித்து வரவேற்றது இதற்கு சிறந்த சான்றாகும்

போர்த்துக்கேயரின் பயணங்களுக்கு கிழக்கில் பலமான எதிரியாக முஸ்லிம்கள் இருந்ததால், போர்த்துகீசிய அரசு சக்திவாய்ந்த பீரங்கி, சுடும் சக்தி கொண்ட கப்பல்களை தயாரித்து தனது மாலுமிகளுக்கு வழங்கும் பணியில் ஈடுபட்டது. மேலும், இந்த நடவடிக்கைகளில் போதுமான மனிதவளத்தை வழங்கவும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. இந்தியக் கடற்கரையில் கோட்டைகள் மற்றும் அரண்களை கட்டுவதற்கு ஆதரவு வழங்கப்பட்டது. கி.பி. 1505 இல் இந்தியப் பெருங்கடலில் நுழைந்த போர்ச்சுகல் கடற்படையை 1200 ஆயுதமேந்திய வீரர்களுடன் போர்ச்சுகல் மன்னர் பலப்படுத்தினார் என்பது இதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு. மேலும், போத்துக்கல் மன்னர் தனது மாலுமிகளுக்கு கடல் சண்டைகளில் திறமையற்றவர்களான முஸ்லிம்களை ஒடுக்க பீரங்கிகளைக் கொண்ட கப்பல்களை வழங்க ஏற்பாடு செய்தார்.

போர் மற்றும் நாசகர செயல்களைப் பின்பற்றுதல்.- முஸ்லிம்கள் கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டிலிருந்து இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதியில் வர்த்தக அதிகாரத்தை வைத்திருந்தாலும், மிகக் குறுகிய காலத்தில் அந்த அதிகாரத்தை இழந்தனர். இந்தியப் பெருங்கடலுக்குள் நுழைந்த போர்த்துகீசியர்களின் சக்தி வாய்ந்த கப்பல்களின் பீரங்கித் தாக்குதல்களில் முஸ்லிம்களின் வணிகக் கப்பல்களால் தாக்குப்பிடிக்க முடியவில்லை. இதன் காரணமாக, போர்த்துகீசியர்கள் முஸ்லீம் வணிகக் கப்பல்களைத் தாக்கவும், முடங்கிய கப்பல்களிலிருந்து பொருட்களைக் கொள்ளையடிக்கவும், பின்னர் அந்தக் கப்பல்களை மூழ்கடிக்கவும் செயல்பட்டனர். இதன் காரணமாக இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதியில் பயணித்த முஸ்லிம் கப்பல் உரிமையாளர்கள் எப்போதும் பெரும் அச்சத்தில் இருந்தனர். பெட்ரோ அல்வாரிஸ் கப்ரால் (පේදුරෝ අල්වාරිස් කබ්රාල් Pedro Alvares Cabral) என்ற போர்த்துகீசிய ஜெனரல் இந்தியாவின் மலபார் கடற்கரையில் கோட்டைகள் மற்றும் அரண்களை உருவாக்கி, இச்செயற்பாட்டை தொடங்கினார், மேலும் கிழக்கில் முதல் போர்த்துகீசிய தூதராக (ප්‍රතිරාජයා) நியமிக்கப்பட்ட பிரான்சிஸ்கோ டி அல்மேடா இந்த இராணுவ மற்றும் பயங்கரவாத செயல்முறையைத் தொடர்ந்தார். 

பிராந்திய மையங்களை அடையாளம் கண்டு கையகப்படுத்துதல்.- போர்த்துகீசிய கவர்னர் அல்லுகெர்க், (අල්ලූකර්ක් Afonso de Albuquerque) தூர கிழக்கில் முஸ்லீம் கப்பல்கள் வர்த்தகம் செய்த வழித்தட மையங்களை கண்டறிந்து கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வருவதன் மூலம் கிழக்கில் முஸ்லிம் சக்தியை அடக்குவதற்கான சிறந்த செயல்முறையாக அங்கீகரித்தார். பாரசீக வளைகுடா வழியாக இந்தியப் பெருங்கடலின் நுழைவாயிலில் உள்ள ஓம்ஸ் நகரம், (ඕම්ස් නගරය), செங்கடலின் நுழைவாயிலில் சொகோட்ரா தீவு (செங்கடலுக்கான நுழைவாயில்), සොකොත්‍රා දිවයිනත්(රතුමුහුදේ දොරටුව), தென்கிழக்கு ஆசியாவின் நுழைவாயில் என்று அழைக்கப்பட்ட மலாக்கா மற்றும் இந்திய மலபார் கடற்கரையில் அமைந்துள்ள, கோவா ஆகியன போர்த்துகீசியரால் முக்கியமான பகுதியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. அதன்படி, 1509ல் ஓம்ஸ் நகரமும், 1510ல் சொகோத்ரா தீவும், 1511ல் மலாக்காவும் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டு அந்த இடங்களில் கோட்டைகள் கட்டப்பட்டன. இத்தனைக்கும் நடுவில் கோவாவை மையமாக கொண்ட போர்ச்சுகீசியர்கள் அன்றிலிருந்து இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதியில் தங்கள் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டினர். இந்த இடங்களை போர்த்துகீசியர்கள் கட்டுப்படுத்தியதால், இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதியில் இருந்த முஸ்லிம்களின் சக்தி மறைந்தது மட்டுமல்லாமல், வேறு எந்த ஐரோப்பிய நாடுகளும் இந்தப் பகுதிக்குள் நுழைவது கடினமாக இருந்தது. இதன் காரணமாக, ஆளுநர் அல்புகெர்க்  என்பவரின் செயல் வெற்றி பெற்றது. 

பிராந்திய நாடுகளில் ஏற்பட்ட அரசியல் குழப்பங்களை சாதகமாக மாற்றுதல்.- போர்த்துகீசியர்கள் கீழைத்தேய நாடுகளுக்கு வந்த போது இந்தியாவில் இந்துக்களுக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையில் வேறுபாடுகள் இருந்தன. பொருளாதார, பண்பாட்டு காரணிகள் மட்டுமல்ல, அரசியல் காரணிகளும் அதற்கு அடிகோலியது. இதன் காரணமாக, முஸ்லிம்களின் அதிகாரத்தை உடைக்கும் எதையும் ஒப்புக் கொள்ளும் மனநிலையில் இந்துக்கள் இருந்தனர். இந்த காரணத்திற்காக, போர்த்துகீசியர்கள், இந்துக்களின் உதவியுடன், இந்தியக் கடற்கரையில் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றினர், இந்து- முஸ்லிம் கூட்டுத் தாக்குதல் ஒருபோதும் தங்களைத் தாக்காது என்பதை போத்துக்கல் அறிந்திருந்தது. கி.பி. 1500 ஆம் ஆண்டில், பெட்ரோ அல்வாரெஸ் கப்ராலின் கீழ் 1,200 போர்த்துகீசிய மாலுமிகள் கொண்ட குழு கோழிக்கோடு மற்றும் கொச்சியில் கோட்டைகளைக் கட்டியது. ஆளுநர் அல்லுகார்க் கோவாவில் ஒரு கோட்டையைக் கட்டினார். இந்த செயலை முஸ்லிம்கள் எதிர்த்தாலும், இந்திய இந்துக்கள் முஸ்லிம்களுக்கு உதவவில்லை. முஸ்லிம்கள் இந்துக்களின் உதவியை நாடினர், ஆனால் அவர்கள் உதவவில்லை. இதன் காரணமாக, முஸ்லிம்களின் போர்த்துகீசிய எதிர்ப்பு பலவீனமாக இருந்தது. 

இதனுடன் ஒப்பிடுகையில் இலங்கையில் அரசியல் குழப்பம் ஏற்பட்டது. இலங்கையில் யாழ்ப்பாணம், கோட்டே மற்றும் கண்டி ஆகிய இடங்களை மையமாகக் கொண்டு மூன்று இராச்சியங்கள் இருந்தன, அவற்றுக்கிடையே நல்லுறவு இல்லை. மேற்குக் கரையோர வர்த்தக நடவடிக்கைகள் தொடர்பாக கோட்டே மற்றும் யாழ்ப்பாணத்திற்கு இடையில் முரண்பாடுகள் ஏற்பட்டதோடு, கண்டி அல்லது மலையக அரசை கோட்டை அரசிற்கு அடிபணிய வைப்பதற்காக வருடாந்தம் கப்பம் செலுத்துவது தொடர்பிலும் முரண்பாடுகள் ஏற்பட்டன. அந்த நேரத்தில் அதாவது 1521 இல், கோட்டையின் விஜயபாகொள்ளைய போர்த்துகீசியர்களுக்கு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருந்தது. இந்த சம்பவத்திற்குப் பிறகு, கோட்டே இராச்சியம் முன்று பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது, மேலும் பலம் வாய்ந்த சீதாவாக்கைக்கு எதிராக கோட்டே அரசர் VIIம் புவனேகபாகு போத்துக்கேயரின் உதவியை நாடியது போர்த்துகீசியர்களுக்கு வாய்ப்பாக இருந்தது. அதன் ஊடாக இலங்கையின் உள்அரசியல் விவகாரங்களில் தலையிட்ட போர்த்துகீசியர்கள் இறுதியில் இலங்கையின் கரையோரப் பகுதியில் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டினர்.